Καλοκαιρινή Ραστώνη

Η βαλίτσα ανοιχτή πάνω στο κρεβάτι. Τριγύρω της, κάτω στο πάτωμα, πάνω στην εταζέρα. Παντού ρούχα, παπούτσια, καλλυντικά.

Τα μάτια κοιτούν απελπισμένα. Πως να χωρέσουν όλα αυτά τα πράγματα μέσα στην βαλίτσα; Οι αποθηκευτικές συσκευασίες από μια, γίνονται δυο, και τρεις.

Ήρθε η ώρα να τρέξεις την κασέτα προς τα πίσω.

Ένα σακίδιο με δυο αλλαξιές. Ένα εισιτήριο στο χέρι και ένα ψάθινο καπέλο στο κεφάλι καθώς κλείνεις την πόρτα του σπιτιού σου με όλες τις υλιστικές ανέσεις που φρόντισες όλο τον χρόνο να αποκτήσεις με πολύ σωματικό και ψυχικό κόπο.

Έχεις δέκα με είκοσι ημέρες να αφήσεις αυτόν τον κόσμο πίσω και να ζήσεις, εκείνον τον άλλον απ' τον οποίο γεννήθηκες.

Ψάξε να βρεις την Μήτρα της Μεγάλης Μάνας Γης. Να νοιώσεις την γαλήνη, την ηρεμία που προσφέρει το αμνιακό υγρό της.

Το πλοίο σαλπάρει στις 10:00. Το αεροπλάνο -εάν φεύγεις με αυτό-αναχωρεί στις 7.42.

Είναι το τελευταίο ραντεβού συνέπειας για τις επόμενες ημέρες.

Τα ρηξικέλευθα μέσα μεταφοράς σχίζουν το γαλάζιο των ουρανών και θαλασσών και εσύ καλείσαι από αυτή την στιγμή να γίνεις ένα μαζί τους.

Δεν είναι προτροπή. Είναι επιβεβλημένη κατάσταση.

Οι βαθιές αναπνοές και το χάσιμο της πραγματικότητας βοηθάει στο άδειασμα.

Μην περιμένεις να βρεθείς στον τόπο των διακοπών σου για να χαλαρώσεις.

Ξεκίνα τώρα που ταξιδεύεις. Ζωγράφισε νοητά τα λιθόστρωτα σοκάκια, που θα περπατήσεις. Νοιώσε στα πέλματά σου την ανομοιόμορφη αίσθηση που δημιουργούν οι περίτεχνα στρωμένες βοτσαλόπετρες και την ανακουφιστική διάθεση που νοιώθουν τα ταλαιπωρημένα πόδια σου. Η ζέστα τους, δεν μένει στο δέρμα, αλλά περνάει μέσα και ανακουφίζει κάθε φυσικό σου όργανο. Οι μύες και τα νεύρα χαλαρώνουν και απολαμβάνουν την πολυπόθητη ξεκούραση.

Οι ομοιόμορφα βαμμένες, των επαρχιακών συνοικιών πόρτες, με τις μωβ μπουκαμβίλιες, σαν καρτ ποστάλ που θες να στείλεις στους αγαπημένους σου.

Τα τραπεζάκια αραδιασμένα πλάι τους, να 'χουν σερβιρισμένο καφέ ελληνικό από φρεσκοκομμένο αραβικό χαρμάνι που η μυρωδιά του, σαν αραχνό πέπλο να σου ξυπνάει την λαχτάρα. Ο Ξένιος Ζευς μετουσιωμένος στον Κύρη του σπιτιού να σε καλεί να κάτσεις μαζί του.

Παρακάτω παιδιά να τρέχουν και να βοούν σαν το μελίσσι. Ο κατεργάρης Ερμής, ο θεός της ζαβολιάς τα βάζει να ανακατώνουν τον κόσμο.

Και ενώ εύκολα θα αγαναχτούσες που σου χαλάνε την ηρεμία, σκέψου έναν κόσμο, χωρίς αυτά. Σκέψου τον εαυτό σου να 'χει υπάρξει μόνο ως ενήλικας. Ποτέ παιδί.

Τι κρύα πλάση θα 'τανε τούτη. Δεν θα μιλούσαμε για όλα αυτά τα όμορφα. Δεν θα τα ξέραμε.

Γιατί οι ενήλικες δεν αιστάνουνται. Μονάχα ανασύρουν θύμησες και επαναλαμβάνουν αυτά που βιωματικά και συναισθηματικά έμαθαν, σαν ήτανε μια φορά παιδιά.

Να. Σ 'ένα τέτοιο ταξίδι να θες να παρασυρθείς.

Που τα παιδιά φωνάζουν, γελάνε, σκαρφαλώνουν και κλωτσάνε τόπια.

Εσύ επιστρέφεις το γέλιο, και το τόπι, προκαλώντας τα να σε παίξουν και εσένα.

Κι άμα χορτάσεις γέλιο και παιχνίδι, τότε να περπατήσεις στην πράσινη από δέντρα και θάμνους πλαγιά. Ν' ακούσεις τα πουλιά να κελαηδούν μέσα στις φυλλωσιές κρυμμένα. Οι φωνητικές σου χορδές ν' αρχίσουν να πάλλονται στον σκοπό του κότσυφα. Να κάνεις ησυχία ν' ακούσεις τα βέλη της Άρτεμις που προστατεύουν την αθωότητα της ψυχής σου.

Να πέσεις κατάχαμα προσπαθώντας να συλλάβεις την ουρά της σουσουράδας που καμαρωτή πέρασε μπρος σου, τάχα αδιάφορη για την παρουσία σου.

Να γελάσεις με την ψυχή σου για τη κουτουράδα σου αυτή.

Να πλατσουρίσεις μέσα στο ρυάκι που ποτίζει και ξεδιψάει όλο αυτό το βασίλειο και τέλος να ξαπλώσεις κάτω από την χιλιοτραγουδισμένη μας Ιτιά.

Αφουγκράσου τις ρίζες της. Φέρουν όλη την γνώση της ανθρωπότητας.

Και αν είσαι τυχερός, θ' ακούσεις μια καρδιά να χτυπάει και βογκητά πόνου και προσδοκίας. Είναι ο Πλούτωνας που περιμένει την Περσεφόνη.

Μα καλοκαίρι, δίχως το βασίλειο του Ποσειδώνα, και δη σε μια χώρα σαν την δική μας, είναι αδιανόητο. Εκεί θα πνίξεις τις οδύνες σου, εκεί θα καθαριστείς, εκεί θα αναβαπτιστείς. Ο Ποσειδώνας είναι Ο Μέγας Μάγος. Τι και αν με την Τρίαινα του ταράζει τους βυθούς και αφρίζει τα κύματα; Είδατε ναυτικό, όσο και να την μαλώνει, να μην την αγαπά;

Είναι Μάγος. Χαρίζει την ουτοπία. Να γιατί γεννιέται έτσι εύκολα ο έρωτας μέσα στο καλοκαίρι.

Το αλμυρόνερο θα σε καθαρίσει και θα σου γιατρέψει τις πληγές. Είναι η μήτρα που θα σε ξαναγεννήσει. Θα ζωντανέψει μνήμες, θα δημιουργήσεις νέες.

Η Αφροδίτη θα χορεύει σαγηνευτικά πάνω στον Αφρό των κυμάτων καθώς ο ήλιος θα δύει και θα δημιουργεί πύρινες σκιές επάνω της.

Άνοιξε τα μάτια σου διάπλατα. Όλα είναι αληθινά. Ρούφηξε και την τελευταία σταγόνα της Θείας αυτής ομορφιάς. Ράθυμα. Νωχελικά. Τίποτα δεν σε βιάζει.

Επέλεξες να ζήσεις τώρα. Εδώ. Αυτή την ζωή. Σ' αυτόν τον πλανήτη.

Ηρέμησε, Απόλαυσε και Ανακάλυψε τον προορισμό σου τις ημέρες αυτές.

https://youtu.be/UmQq2eR_zwE